Ελιά είναι…
…κομμάτι της ιστορίας μας. Ο πρώτος λαός που την καλλιέργησε στον ευρωπαϊκό μεσογειακό χώρο ήταν οι Έλληνες. Σύμφωνα με τη μυθολογία μάλιστα, η πρώτη ελιά φυτεύτηκε στην Ακρόπολη από τη θεά Αθηνά, της οποίας ήταν σύμβολο.
…τα χωριά μας. Ανάμεσα στα πέτρινα σπίτια συναντά κανείς απέραντους ελαιώνες με ασημοπράσινο χρώμα.
…το λιομάζωμα. Η συγκομιδή της ελιάς που θρέφει γενιές ελαιοπαραγωγών, μοιάζει με γιορτή στο χωριό, μιας και μικροί-μεγάλοι συγκεντρώνονται για να βοηθήσουν στο μάζεμα της ελιάς. Στη συνέχεια οι ελιές μεταφέρονται στο ελαιοτριβείο για να παραχθεί το ελαιόλαδο.
…η ζεστασιά. Πέρα από την επαφή με τη φύση κατά το λιομάζωμα, που ξεκουράζει το νου από τους ρυθμούς της πόλης, η ελιά μας δίνει το ξύλο της τόσο για την κατασκευή επίπλων αλλά και για την καύση το Χειμώνα στο τζάκι.
…η μεσογειακή διατροφή. Ο καρπός της ελιάς είναι πηγή μονοακόρεστων λιπαρών οξέων, φυτικών ινών, μετάλλων και βιταμίνης Ε που είναι φυσικό αντιοξειδωτικό.
…ο χώρος εστίασης Μεσογειακής κουζίνας στο κέντρο της Αθήνας.
Όλα εκτυλίσσονται γύρω από την ελιά, που τοποθετείται στην καρδιά της αυλής. Η ελιά δεν μπορεί να είναι φυσική λόγω μικροκλίματος , άρα γίνεται μια προσομοίωση της ελιάς με καλλιτεχνική διάθεση. Η ελιά πέφτει από το δέντρο–>μετατρέπεται σε ελαιόλαδο στο ελαιοτριβείο –> το ελαιόλαδο έρχεται στο πιάτο μας στα τραπέζια που βρίσκονται γύρω από την ελιά. εγκαταστάσεων.
Εσωτερικά, δυνατό στοιχείο της σύνθεσης αποτελεί η διαχείριση της οροφής: στο μέσο της οροφής δημιουργείται μια καμπυλωτή διαδρομή με τη βοήθεια στοιχείων που αναρτώνται. Τα στοιχεία αυτά προδιαγράφονται να είναι καμπυλωτός οδηγός με ύφασμα(λινό,γάζα) σε γήινη απόχρωση, εναλλακτικά θα μπορούσε να είναι και ψάθα. Το εσωτερικό κομμάτι της οροφής χρωματίζεται σε χρυσοπράσινη απόχρωση και φωτίζεται για να μας οδηγεί νοερά στη ροή του λαδιού. Τα πανιά αυτά, καθώς κινούνται με τα ρεύματα αέρα -τόσο του φυσικού όσο και του τεχνητού των κλιματιστικών ή της κίνησης των ανθρώπων ακόμη- θα εντείνουν ακόμη περισσότερο αυτή την αίσθηση της ροής του λαδιού. Το show-kitchen της κρύας κουζίνας “κρύβεται” περιτέχνως με ξύλινα τελάρα που πληρούνται με φύλλα ψάθας και φέρουν κρυφό φωτισμό. Παύει ο χώρος της κουζίνας να είναι ένας αμήχανος χώρος που ίσως δείχνει και την άσχημη εικόνα του στο κοινό και μετατρέπεται σε εντυπωσιακό στοιχείο του χώρου.